حس هفتم

بچه هایی که به خاطر مشکلات ذهنی و جسمیشون راهی این مرکز شدن تا خونواده هاشون که بعضا به سختی هزینه ی ماهانه رو تامین میکنن حداقل خیالشون راحت باشه که به فرزندشون رسیدگی میشه و ازش پرستاری میشه ، اما بعد ببینی که بچه ت رو اونم آدمی که توانایی کوچکترین دفاعی از خودش نداره رو شکنجه کردن. دستشو بستن ، سگ به جونش انداختن ، غذای کافی بهش ندادن ، داروهاشو قطع کردن و... 

حالا یارو برگشته میگه درسته سگ نگهداری شده ولی مدرکی که نشون بده ازش بعنوان ابراز شکنجه استفاده شده ، پیدا نکردیم. لابد منتظرن یکی از بچه ها رو که تنش تیکه تیکه شده نشونش بدن که باور کنن! مگه همین که سگ رو روبروی اون طفلکیا گذاشتن شکنجه روحی نیست که هنوزم با ترس و لرز در موردش حرف میزنن؟!

چقدر اون آدم میتونه پست و حیوون باشه که به این شیوه ی وحشیانه پول جمع کنه ، یادمه چن سال قبل یه مرکز ترک اعتیاد رو نشون میدادن که به محض ورود فرد میریختن سرش و تا میتونست کتکش میزدن ، کلا متد ترکشون کتک و شکنجه ی اون بدبخت بود. کسی که اومده یه زندگی سالم رو شروع کنه. اینا مراکزیه که بعد چندی گند کارشون بالا میاد ، خدا میدونه چقدر از این شکنجه گاه های بزرگ و کوچیک وجود داره که ما ازش بیخبریم. درد داره ، خوندنش ، دیدن عکسا ، فکر کردن بهش درد داره و اینکه اونایی  که مسئول نگهداری مرکز بودن چقدر از نظر روانی دچار مشکلات ویژه هستن. داریم کجا میریم خدا میدونه....