ای در دل من میل و تمنا همه تو
سه شنبه, ۱۹ آبان ۱۳۹۴، ۰۸:۳۱ ب.ظ
من نمیدونم این چه دردیه که داره همه گیر میشه طرف با فاصله ی 1 ،2 متری کنار کسی نشسته بعد جای اینکه زبونشو حرکت بده و به کمک حنجره ش صحبت کنه ، همون کلمات رو تایپ میکنه . خداییش مسخره س ، درسته تکنولوژی یه جاهایی خوبه ولی نه دیگه اینطور که آدم وقتی کنار اعضای خونوادشه باهاشون چت کنه. نکنین ، تروخدا این حرکتو باب نکنین. تا یه مدت دیگه کلا حرف زدن یادمون میره. هیچی مثل صحبت اونم فیس تو فیس تاثیرگذار نیست ، زبان بدن و شنیدن صدا و لحن طرف مقابل میتونه خیلی عمیق تر از این باشه که چارتا کلمه رو با چشم بخونی و بخوای حسی که پشت این حرفا هست رو تحلیل کنی. حتی اگه با دوست و آشنا به رسم زندگی اینروزا چت میکنین و وقتشو ندارین که زیاد همدیگه رو ببینین؛ گاهی گوشیو دست بگیرین و یه زنگ بهشون بزنین و صداشونم بشنوین . صدا خیلی تاثیرگذاره حداقل برای من که اینطوره ، قبلا اینجـــا گفتم . خودم یه پا معتاد به تکنولوژی و چت و گوشیم ولی زنگ زدن و صحبت کردن و شنیدن صدای دوستامو حذف نکردم. بیشتر وقت ها اگه دلم تنگ بشه یا برای صحبت در مورد بعضی موضوعات تماس رو به چت کردن ترجیح میدم. بنا بر تجربه ی شخصی میگم ، حداقلش وقتی تصمیم دارین حالی کسی رو بپرسین یا نگرانش هستین و نمیتونین به دیدنش برین ، بهش زنگ بزنین ، درسته همون احوالپرسی رو میشه با کلی کلمه و اسمایلی تایپ کرد و جواب گرفت اما اون حسی که پشت صداتون هست اثرگذاریش در طرف مقابلتون چندین برابر اون چیزیه که فکرشو کنین. وقتی که میخوایم یه تصمیم مهمی که گرفتیم رو با کسی شریک شیم ، وقتی درخواستی از کسی داریم ، وقتی که شادیم ، ناراحتیم ، مضطربیم باید با صدامون حسش رو منتقل کنیم. حیف نیست شنیدن صدای خندمون ، نگرانی که از سر علاقه س و تو صدامون موج میزنه و یا حتی صدای گریه مون رو از عزیزانمون دریغ کنیم؟! ، خیلی کار سختی نیست ؛ این نوازش رو از همدیگه دریغ نکنیم.
+ آهنگ لعنتی یه !
