صدا کن مرا صدای تو خوب است
دوشنبه, ۱۹ مرداد ۱۳۹۴، ۰۲:۳۴ ق.ظ
امروز( یعنی دیروز ) چن تا پست در مورد صدا و تاثیرش بر احساسات آدما خوندم با خوندن هر کدوم یه فلاش بک میزدم به آدمایی که شناختم و سعی کردم تُن صدا و مدل حرف زدنشونو بیاد بیارم. صدا برای من جزو اولویتاییِ که به محض برخورد یا آشنایی با کسی بهش توجه میکنم ، صداها رو زندگی میکنم من! لحن حرف زدنا یادم می مونه ، کششم به آدما با تُن صداشون و لحنشون رابطه ی مستقیمی داره. بعضی صداهاخیلی شدید منو میکشه سمت خودش ، اونقدر شدید که میتونه یجور نقطه ضعف باشه! در حدی که شنیدن صدای کسی که برام لذت بخشه بقیه فاکتورا رو کمرنگ کنه و برعکس. گاهی حرف زدن با آدمی که صداشو دوس دارم حواسمو پرت میکنه و جملاتی که میگه رو متوجه نمیشم. حالا اگه اینوسط صاحب صدا احساسات منو با حرفاش قلقلک بده ،میتونم بگم قابلیت مردن هم دارم!
+ بشنوید Ring my bell
( Enrique )
