حس هفتم

امروز با دوستی در مورد وبلاگ نویسی و اینروزای وبلاگ صحبت میکردیم ، اینکه کیفیت وبلاگ ها بشدت پایین اومده و جز نوشتن چند خطِ سطحی که هیچ فکری پشتش نیست و گرفتن تایید و لایک از طرف خواننده ها شاهد چیزی نیستیم ، یادمه قبل سال 90 من وبلاگ میخوندم مقایسه ای که از اونوقتا با حال داشتم نتیجه ش این شد که وبلاگ فضایی مشابه بقیه ی صفحات اجتماعی پیدا کرده و انگار ادمین فقط دنبال لایک بیشتره و اصلا براش مهم نیس که سطح کارش چقدر پایینه ، اینجوری سلیقه ی مخاطب ها هم کم کم سطحی میشه و تا جایی که وبلاگ هایی که حرفی برای گفتن دارن خالی از مخاطب میشه. چون کسی حوصله ی اینو نداره به خودش فشار بیاره و فکر کنه و نظرش رو تایپ کنه  ترجیح میده سرشو تکون بده و با تایید پست و حتی گاهی نخونده تایید کردن خودشو راحت کنه ، اینجوری هم رابطه ی بلاگرا حفظ میشه هم اینکه همه خوشحال و خندان دارن زندگیشونو میکنن! مطمینا خیلی از دوستان یادشونه ، قبلا بحث پای پست های وبلاگ ها خیلی زیاد بود حتی خواننده های خاموش هم به حرف میومدن ، موضوعات و دغدغه ها از هر شاخه ای بود ، اجتماعی ، سیاسی ، فرهنگی ؛ وبلاگ یه تریبون بود برای نشون دادن افکار مختلف ، تبادل کلی اطلاعات و بالا رفتن سطح فکر و دیدگاه .بلاگرا مثل یه صنف بودن و وبلاگ داشتن یه خصوصیت متمایز. خواه ناخواه وقتی وارد جوی بشیم که دو نفر دارن درست حسابی بحث میکنن ، یه تکونی به خودمون میدیم و چارتا منبع درست درمون مطالعه میکنیم ، کم کم یاد میگیریم صاحب ایده و نظر شیم نه مثل الان که شدیم یه عده آدم بی حوصله و ممتنع ، اگرم جایی بحث شه دو تا کامنت میدیم و یجوری جمعش میکنیم که نه سیخ بسوزه نه کباب! یادمه یه وبلاگی رو میخوندم که یه بار بحث خیانت شد  بالای 300 تا کامنت داشت اونم مفصل ، کامنتایی که میشد کلی راهکار برای حل یه مشکل ازش درآورد ،.وبلاگ نویسی پویا بود ، الان مثل آب راکده . اول از همه مخاطب این حرفا خودمم بعد شما دوست بلاگر. راستش اینروزا خیلیامون به وبلاگای همدیگه سر میزنیم چون با همدیگه دوستیم و یا میخوایم صله رحم بجا بیاریم! مث دید و بازدیدای عید که فقط از سر رفع تکلیفه ؛ کامنت گذاشتنامونم اینطور شده. الان ممکنه عده ای از دوستان بگن خب ما برای دل خودمون مینویسیم ، دوست عزیز شما میتونی بری تو دفتر خاطراتت بنویسی ، یادمه چن وقت پیش که با دوستی بازم این بحث بود و من گفتم برای دل خودم مینویسم این جوابو تحویلم داد بنظرم منطقی گفت. همه ی ما برامون مهمه که مخاطب داشته باشیم و داریم برای خونده شدن مینویسم پس به خودمون اول احترام بذاریم و بعد به مخاطبامون ، سعی کنیم از این به بعد خوب بنویسیم. ممکنه این پست یخرده تند باشه و به مذاق بعضیا خوش نیاد ولی خب واقعیتیه که خودمون رقم زدیم و باید پذیرفتش. همین الان به لیست پستاتون نگاه کنین ، چن تا پست چالشی دارین ؟ پای چن پست چالشی سکوت کردین و چون حوصله نداشتین رد شدین؟ امیدوارم از این به بعد خوب و هدفدار بنویسیم و سطح پستامونو بالا ببریم. امیدوارم یه تکونی به خودمون بدیم.