حس هفتم

تازگیا با سینمای کیشلوفسکی آشنا  شدم ، با دیدن و پایان  هر کدوم از فیلماش به خودم گفتم من تا الان داشتم چیکار میکردم که اینقد دیر دارم اینا رو میبینم. یه حس دیرکرد وار ! دارم. بنابراین بهتون میگم که حتما دیدن آثار این کارگردان بزرگ رو تو اولویت هاتون بذارین و اما فیلماش ؛ مهم ترینش سه گانه ی  ( blue , white , red ) هست . چیزی که من با دیدن این اثر دریافت کردم ،  اون حس پذیرفتن و رها کردن بود که کاراکترای اصلی هر سه فیلم داشتن ، رها کردنی که از جنس بی تفاوتی نیست. روبرو شدن با خود و خیلی اتفاقات دیگه س. تنهایی و اون چالش تصمیم گیری که برای شخصیتای فیلمش به خوبی ترسیم کرده در کنار استفاده ی بجا از رنگ ها و اِلمان هایی که منه ببینده رو به سمت مفهوم و پیام اصلی فیلم سوق میده . مباحث اجتماعی که در لابلای حرکتای شخصیت ها و دیالوگ های کوتاه فیلم دیده میشه.
blue بیشتر از دو تای دیگه منو درگیر خودش کرد و همچنین بازی و میمیک خاص ایرن ژاکوب توی فیلم red.  فیلم بعدی The double life veronique بود که میتونم بگم فوق العاده بود."  فیلمی کوتاه درباره عشق " در ادامه ی لیستِ که قراره ببینم و ده فرمانش.

+ امروز بزرگداشتِ عطار
 

 " و گفت : یا چنان نمای که باشی ( هستی ) ، یا چنان باش که نمایی. "

  ذکر بایزید بسطامی

تذکره الآولیا _ عطار